Το πικραμύγδαλο προέρχεται από την αμυγδαλιά με επιστημονικό όνομα Amygdalus communis της οικογένειας των Ροδιδών (Rosaceae) και στην ποικιλία amaris.
Ο Ιπποκράτης τα χρησιμοποιούσε και τα γλυκά και τα πικρά αμύγδαλα για θεραπευτικούς σκοπούς. Οι αρχαίοι γνώριζαν τη δηλητηριώδη δύναμη των πικρών αμυγδάλων και τα χρησιμοποιούσαν, όπως αναφέρει ο Διοσκουρίδης για να δηλητηριάζουν θανατηφόρα τις αλεπούδες. Η αμυγδαλιά είναι μετρίου μεγέθους φυλλοβόλο δένδρο. Τα φύλλα της είναι λεπτά, πράσινου χρώματος ενώ τα άνθη είναι ελαφρά ρόδινα με ευχάριστη οσμή. Το εξωκάρπιο του καρπού της είναι γκριζοπράσινο σκεπασμένο με λεπτό χνούδι και περιέχει ένα ή δύο σπέρματα κλεισμένα σε ξυλώδες κέλυφος με πολλές μικρές τρύπες. Τα σπέρματα είναι άσπρα και έχουν γεύση γλυκιά ή πικρή ανάλογα με την ποικιλία.
Τα αμύγδαλα περιέχουν ασβέστιο, χλώριο, κοβάλτιο, σίδηρο, μαγνήσιο, φώσφορο, κυτταρίνη αλλά και βιταμίνη Ε. Η Β17, που περιέχεται στα πικραμύγδαλα αποτελείται από δύο σάκχαρα (γλυκόζη), ένα βενζελδαύδη και ένα κυάνιο συνδεδεμένα μεταξύ τους.Η βιταμίνη B17 είναι ίσως η πιο ισχυρή αντικαρκινική βιταμίνη της φύσης. Η πικρή τους γεύση τα έχει κάνει ανεπιθύμητα, όμως η αντικαρκινική αξία τους είναι πραγματικά τεράστια. Λίγη προσοχή στην κατανάλωσή τους, επειδή περιέχουν υδροκυάνιο. Μην ανησυχείτε όμως. Για να πεθάνει κάποιος, θα πρέπει να καταναλώσει χιλιάδες μέσα σε λίγες ώρες. Εάν η χρήση είναι προληπτική, τότε τρία έως πέντε πικραμύγδαλα τη μέρα, είναι αρκετά. Περιέχουν επίσης γαλακτωματίνη (εμουλσίνη). Από την αμοιβαία αντίδραση των δύο αυτών συστατικών παρουσία νερού, παράγεται υδροκυανικό οξύ και αιθέριο έλαιο πικρών αμυγδάλων που είναι βενζοϊκή αλδεύδη.
Τα πικρά αμύγδαλα βοηθούν στις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος αλλά και στη δυσμηνόρροια. Τα πικρά αμύγδαλα έχουν επίσης και ιδιότητες αντισπασμωδικές.
Τα πικρά αμύγδαλα είναι η βάση για ποτά αλλά και καλλυντικά ενώ χρησιμοποιούνται και στην φαρμακοβιομηχανία.
